สวัสดีค่ะ วันนี้ก็มาพบกับเรื่องเล่า
ตำนาน ลี้ลับอีกแล้วนะคะ มาดูว่าวันนี้จะมีเรื่องเล่าหลอนๆเรื่องอะไรมาให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกัน
ไปดูกันเลย<3
โรงพยาบาลผีสิง จ.ระยอง
ในจังหวัดระยองมีสถานที่แห่งหนึ่งที่เป็นสถานที่ที่น่ากลัว
และเป็นที่ร่ำลือของคนในจังหวัดของความน่ากลัวนั้นก็คือ โรงพยาบาลผีสิง ที่เก่าและหยุดกิจการปล่อยรกร้างมาแล้วหลายปี
ซึ่งบรรยากาศภายในยังคงเต็มไปด้วยเครื่องมือการแพทย์ ตู้ยา เตียงคนป่วยหรือรถเข็น
อีกทั้งมีประตูหน้าต่างที่แตกหัก
ยิ่งเพิ่มความน่ากลัวให้กับโรงพยาบาลผีสิงแห่งนี้เป็นทวีคูณ…
ชาวบ้านเล่ากันว่า ผีในโรงพยาบาลผีสิงนี้
เที่ยวตามหลอกหลอนผู้คนที่เดินทางผ่านมาอยู่บ่อยครั้ง โรงพยาบาลตั้งอยู่ในพื้นที่
ต.เชิงเนิน อ.เมือง หมู่ 4 จังหวัดระยอง โดยพบเหตุการณ์ที่น่ากลัวต่างๆ เช่น
เห็นคนเข็นรถคนไข้อยู่ในโรงพยาบาลร้างทั้งที่มืด
ได้ยินเสียงคนร้องโหยหวนด้วยความเจ็บป่วยดังลั่นมาจนถึงถนนที่รถวิ่งผ่าน
และยิ่งบรรยากาศภายในโรงพยาบาลผีสิงนี้ ยังมีเตียงเลื่อนของคนไข้ที่ใช้แล้ววางอยู่ตามจุดต่างๆ
และห้องดับจิตที่ตั้งอยู่ผิดตำแหน่งคือ
เราสามารถมองเห็นตะแกรงวางศพที่โผล่ออกมาจากช่องเย็นในห้องดับจิตได้จากถนนเลยทีเดียว
ส่วนสาเหตุของโรงพยาบาลผีสิงที่ต้องปิดกิจการลงไป
บ้างว่าขาดแพทย์และพยาบาล เจ้าที่แรง บางก็ว่ากิจการขาดทุน
และสุดท้ายก็ได้ปิดตัวลงไปในที่สุดคำบอกเล่าของคนในพื้นที่ในจังหวัดระยอง
น้าวีระ – เซลล์แมนสบถสาบานว่า ขนาดนั่งตุ๊กตุ๊ก
เข้าซอยมาแท้ๆ ยังเห็นรถเข็นคนไข้เปล่าๆ แล่นไปมาอยู่หน้าตึกร้าง
ไม่มีทั้งคนนั่งและคนเข็น หมาเจ้ากรรมก็โก่งคอหอนโหยหวนขึ้นทั้งซอย
“น้าอ้วน” อยู่ใกล้ๆ บ้านป้าณี
เป็นสาวโสดฐานะดีมีอาชีพออกเงินกู้ อยู่กับแม่ที่ชรามากแล้วเจอฤทธิ์เดชของปีศาจโรงพยาบาลร้างรุนแรงยิ่งกว่าทุกคน
ขนาดเอาชีวิตเป็นเครื่องสังเวย!
วันหนึ่งน้าอ้วนไปเก็บดอกเบี้ยไปถึงซอยอารีย์ ซอยสีฟ้า
ลูกหนี้ชวนไปดื่มเบียร์ฟังเพลงที่คาเฟ่หน้าโรงหนังนิวยอร์กติดลมจนดึก จึงได้นั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน
แต่แทนที่จะเข้าซอยอารีย์ เลี้ยวซ้ายผ่านโรงแรมมายเฮ้าส์ไปอารีย์สัมพันธ์ 1 จะได้ไม่ผ่านดงผีดุ แต่กลับเลยไปเข้าทางซอยราชครูจนได้ ท่ามกลางบรรยากาศเยือกเย็นชวนให้วังเวงใจ
แท็กซี่เจ้ากรรมคันนั้นเกิดเบรกเอี๊ยดที่หน้าประตูรั้วสนิมเขรอะดื้อๆ
เล่นเอาน้าอ้วนแทบสร่างเมา ชะโงกหน้าเข้าไปถามว่าจอดที่นี่ทำไม? คำตอบเล่นเอาขนหัวลุกพรึบทันที
“ก็รถพยาบาลเขาจะเลี้ยวเข้าไป พี่ไม่เห็นรึ?”
“รถผีสิงนะซี…” น้าอ้วนหลุดปากได้แค่นั้นก็ลิ้นแข็ง
เบิกตาโพลงบัดดล
ทันใดนั้น!! รถตู้สีขาวคันหนึ่งกำลังเลี้ยวช้าๆ ผ่านหน้ารถแท็กซี่
แล่นทะลุประตูเหล็กที่มีไม้เลื้อยรุงรังเข้าไปในโรงพยาบาลร้าง…ก่อนจะจางหายไปต่อหน้าต่อตา
น้าอ้วนร้องด่าอย่างลืมตัว รู้สึกเหมือนมีความมืดสาดพรึบเข้ามาเต็มหน้า
แท็กซี่ร้องเฮ้ย! เข้าเกียร์ออกรถมือไม้สั่น ขับพรวดพราดไปจอดหน้าซอย
บอกว่าไม่ยอมเข้าไปเด็ดขาด เดี๋ยวจะบึ่งตรงไปออกทางคลองประปา
น้าอ้วนจะอ้อนวอนเท่าไหร่ก็ไร้ผล เดินร้องไห้ซมซานมาถึงบ้านก็เป็นลมไป
รุ่งขึ้นเพื่อนบ้านได้ข่าวก็ไปเยี่ยม
น้าอ้วนเล่าเรื่องขนหัวลุกให้ฟังกระท่อนกระแท่น เดี๋ยวหัวเราะร่วน
เดี๋ยวก็ร้องไห้โหยหวนเยือกเย็นไปถึงหัวใจของทุกคนที่ได้ยิน
อีกราว 3-4 วันต่อมา
น้าอ้วนก็ผูกคอตายในห้องน้ำชั้นล่าง ไม่มีใครทราบสาเหตุแท้จริงว่าเป็นเพราะอะไรแน่…แต่ก็ลือกันว่าโดนวิญญาณร้ายมาเอาชีวิตเพราะปากคอร้ายกาจของแกเอง

และยิ่งบรรยากาศภายในโรงพยาบาลผีสิงนี้ ยังมีเตียงเลื่อนของคนไข้ที่ใช้แล้ววางอยู่ตามจุดต่างๆ และห้องดับจิตที่ตั้งอยู่ผิดตำแหน่งคือ เราสามารถมองเห็นตะแกรงวางศพที่โผล่ออกมาจากช่องเย็นในห้องดับจิตได้จากถนนเลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น